මාගේ තන්තිරිමලේ සවාරිය

     මුලින්ම මම කියන්න යන්නෙ කොහොමද මේ ගමන සිද්ධවුනේ කියන එක. ඇත්තටම කිවුවොත් වල්පල් ටිකක්; හිතේ ඇතිවුන සංවේගයක් කියලත් කියන්න පුළුවන්; ඒත් සමහරුන් නම් කියයි උඩබලා ගෙන කෙළ ගහ ගැසීමක් කියල. මොනා උනත් මේකයි ඇත්ත ජීවිතය. ඒ නිසා කෙළින්ම මාගේ සවාරිය ගැන කියවන අය ඊළඟට ලියන ඡේදය අතඇරලා කියවන්න. ඒත් සමහරුන්ට නම් ඒ ඡේදය කියවලා මොනාහරි දෙයක් ඉගෙන ගන්න බැරි වෙන එකකුත් නෑ ;)

     මම හුඟක් කැමති විනෝද චාරිකා යන්න. විශේෂයෙන්ම කැළෑ වල ඇවිදින්න. මම මගේ *** මිතුරන් එක්කත් ඒ වගේ ගමනක් ගියා. ඒත් දැන් ඒ ගොල්ලන්ට ප්‍රශ්නලු. සමහරුන්ට ආදරවන්තියගෙ ප්‍රශ්න, සමහරුන්ට මුදල් පස්සෙ යනවා ඒ අතර තවත් සමහරු බොරු "busy". ඒත් ඇත්ත කථා කරොත් සමරු කැමතිනෑ තවත් සමහරුන් එක්ක යන්න. විශ්ව විද්‍යාල භාෂාවෙන් කිව්වොත් "ගැට්ටෙ ප්‍රශ්න". තවත් සමහරු ගෑණුවගේ වැඩ. ඒ ගැන වැඩි විස්තර කියන්න යන්නෑ මොකද අහක ඉන්න අය ඇදගෙන බාල්දි දාගෙන පස්සෙ මගෙත් එක්ක ඇරගන්න ඒවි ;) ඔන්න ඔහොම *** මිතුරන් කියන උප කුලකය අයින්වෙනවා. දැන් තමයි නියම උප කුලකය එන්නෙ. ඒ තමා මාගේ ***(වේ) පරපුර. ඒ අය එක්ක චාරිකා යන්න ගාස්තුව රු. 20000. මේකත් මේ වැඩිම වුනොත් දින තුනක චාරිකාවක්ලු. සමහරු හිතයි පිටරට යන්නවත්ද කියල. අපෝ නෑ, මේත් ලංකාව ඇතුලෙමයි. හිනා වෙන අය අධෝමාර්ගයෙන් උනත් කමක් නෑ හිනා වෙන්න. සල්ලි කියන්නෙ සමහරුන්ට නම් හැම දේම වෙන්න ඇති. මටනම් එහෙම නෑ. මම මේ ලොකු කමකට කියනවා නෙමේ (කැමති අය එහෙම හිතා ගත්තත් මගේ නම් කිසිම අමනාපයක් නෑ). මට පුද්ගලික වාහනයක් නැතුව පුද්ගලික පන්තිවලට සහභාගි නොවුනු අතීතයකුත්, දවසකට මාරි බිස්කට් දෙකක් කාල ජීවත්වුන අතීතයකුත් යන දෙකම තියෙන නිසා තමා මම කිව්වේ මම සල්ලි ගැන එතරම් විශ්වාස කරන් නැ කියලා. ඔන්න ඒ කුලකෙත් ඉවරයි මගෙ වල්පල් ටිකත් අහවරයි.

     ඔන්න ඔහොම මම තනියම යන්න ඉන්නකොට තමා "මස්සිනා මහත්තයා" මාත් එක්ක යන්න සෙට් වුනේ. ඔහුත් පුදුම චරිතයක් උනා. අතීතයේ ඔහුගේ වැඩ මට ඇල්ලුවෙ නැතත් මිනිහට පුළුවන් උනා අන්තිමට අපිට ඉතිරි වෙන්නෙ අපි කිහිප දෙනා විතරයි කියල ඔප්පු කරන්න. ඒ නිසා දැන්නම් අපි බුදු ෆිට් ;) තන්තිරිමලේ තියෙන්නෙ අනුරාධපුරෙනුත් තව 40 km විතර ඇතුලට වෙන්න. විලච්චිය පාරෙ මුලින්ම ගමන් කරන්න ඕන. ඇලයාපත්තුව, ඔයාමඩුව පහුකරගෙන තන්තිරිමලේ හන්දියට මුලින්ම එන්න. පල්ලෙහා පොඩි සටහන් 2ක් දැම්මා ඔන්න පාර වරද්දගන්නැතුව යන්න.

     මුල් සටහන මුලින්ම හම්බ වෙන වංගුව. ඒක පහු කරාට පස්සෙ තමයි දෙවැනි සටහනේ තියෙන වංගුව හම්බ වෙන්නෙ.

     මේ ස්ථානය විජය රජ්ජුරුවන්ගෙ කාලය දක්වා මතකය අතීතයට අරගෙන යන තැනක්. ඔහුත් එක්ක පැමිණි උපතිස්ස කියන ඇමතිවරයා තමයි මුලින්ම මෙහේ ජනාවාස පිහිටුවන්න පටන් අරගෙන තියෙන්නෙ.

     මෙතන තියෙනව ප්‍රධාන වශයෙන් හඳුනාගත්තු තැන් අටක් විතර. මම සෙරම කියන් නැතුව කිහිපයක් කිව්වොත් එහෙම සංඝාරාමයක්, පධාන ගරයක්, ලෙන් ලිපි, සමාධි පිළිම සහ පොත් ගුල් යනාදිය. හැබැයි ඒටික බලන්නත් අක්කරගානක් විතර කැළැ සහ ගල් කඳු මතින් බඩ ගාන්න වෙනව. ලේසියෙන්ම යන්න ඕන අයට පොඩි සිතියමකුත් ඒකෙ කෞතුකාගාරය තුල තියෙනවා. ඒත් හොයගෙන යන එක තමා ආතල්ම වැඩේ.

     ඔය පල්ලෙහා තියෙන්නේ මම කියපු කෞතුකාගාරය ඇතුලෙ පින්තූරයක්. පින්තූරයක් කිව්වම මතක් උනේ මගේ ඇතුළු මගෙ යාළුවො බොහොමයකගෙ (විශේෂයෙන්ම කන්නගෙ) රසබර මතක සටහන් එකතුකරගත්තෙත් මේ පින්තූර ගත්තෙත් මගෙ ජංගම දුරකථනයෙන්. මේ ලිපිය දික්වෙන නිසා මම සෙරම පින්තූර මේකට ඇතුලත් කරේ නෑ තවටිකක් මුහුණු පොතේත් උඩුගත කළා.

     මං හිතන්නෙ මේ ලිපිය දැන් අහවර කර යුතුයි වගේ...